بدان که غرور و غفلت، بسیار [است]، و سبب غرور ایشان مختلف و متفاوت است. …
طایفۀ اوّل [از انواع اهل غرور]: کفار و صاحبان مذاهب فاسدهاند؛ که شیطان ایشان را به غفلت انداخته و به شبهات واهیه (بیاساس)، ایشان را از راه حق بیرون کرده؛ و آنها به فریب او، از راه [بیرون] رفته و خود را مُحق پنداشتهاند. … و معالجۀ این غرور (غرور کفار و صاحبان مذاهب فاسده) آن است که هر کسى باید تأمل کند و بداند که انسان، محل سهو و خطاست؛ و شیطان در کمین او نشسته است. و بسا امورى که آدمى یقین به آن داشته، سپس خلاف آن ظاهر گشته. پس بعد از این تأمل، درصدد تفحّص از مذاهب برآید، و بهقدر قوّه و طاقت، سعى در تحصیل حق نماید، تا اینکه از آن غرور و غفلت برآید.