[نفاق و دورویی] و مراد از آن در این مقام، دورویی و دو زبانی است؛ بهاینطریق که در حضور کسی، او را مدح و ستایش کنی، و اظهار دوستی و نیکخواهی نمایی؛ و در غیاب او، برخلاف آن باشی، و مذمّت او کنی و در صدد اذیت او باشی. یا آنکه میان دو نفر که با یکدیگر دشمناند، آمد و شد نمایی و با هریک در دشمنی دیگری، موافقت کنی و خود را دشمن او وانمایی؛ و او را بر عداوت آن دیگری تحسین کنی، و دشمنی او را در نظرش جلوهدهی؛ و چنان نمایی که تو هم یاری او میکنی. و این صفت از جمله مهلکات عظیمه است.