.. از برای انسان دو جنبه است: یکی جنبه «روحانیت» که مناسبت دارد به سبب آن با ارواح طیبه و ملائکه مقدسه، و دیگری جنبه «جسمانیت» که مشابهت دارد به جهت آن با حیوانات، از بهائم و سباع. و بهواسطه آن جزء جسمانی، چند روزی در این عالم حسی زیست مینماید و مُقام (اقامت) میکند. پس بهواسطه جزء روحانی مسافرت به عالم اعلی میکند و در آنجا همیشه مقام میسازد و مصاحبت میکند با ساکنان عالم قدس، بهشرطی که در مدت اقامت در دنیا میل به آن عالم نموده، همه روزه در ترقّی باشد، تا جانب جزء روحانی بر جسمانی غالب شود و کدورت عالم طبیعت را از خود بیفشاند و در او آثار روحانیت پیدا گردد … و هر چه علاقه او از جسم و جسمانیات کمتر میگردد، روشنایی دل و صفای خاطرش زیاد میشود …
حجاب چهره جان میشود غبار تنم / خوشا دمی که از این چهره پرده برفکنم