نشانه های خدا دوستی:
اول آنکه مرگ بر او گوارا باشد، و لیكن این کلیت ندارد.
دوم آنکه طالب رضای خدا باشد و هر که دوست خدا باشد، باید ترک معاصی نموده، ملازم طاعت و عبادت گردد و کسالت و بطالت را کنار بگذارد.
سوم آنکه پیوسته در یاد خدا و دائم دل او به یاد خدا مشغول باشد.
چهارم آن که همیشه زبان او به ذکر خدا مشغول باشد.
پنجم آنکه شوق به خلوت داشته باشد که مناجات با خدای خود کند.
ششم آن که بر هیچ چیز از امور دنیویه - که از دست او برود - تأسف نخورد و متألم و محزون نگردد. و اگر همه دنیا به او رو آورد، شاد نگردد.
هفتم این که بر همه بندگان خدا مشفق و مهربان باشد.
هشتم این که از هیبت و عظمت الهی خائف باشد.
نهم آنکه محبت خود را پوشیده دارد و در نزد مردمان به دعوای آن بر نیاید (مدعی محبت الهی نباشد).
دهم آنکه دامن همت بر میان زند و به اعمال فاضله و افعال حسنه پردازد.