بسم الله الرحمن الرحیم
قال الله (عزّ مَن قائل): «وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ؛ و هر كس شعاير خدا را بزرگ دارد در حقيقت آن [حاكى] از پاكى دلهاست»[حج:٣٢].
تمام تقواها مرتبط به قلب است و جسد بهمنزلۀ خادم است. و اختصاص شعائر به این است که تقوا را در قلوب دیگران تثبیت مینماید. و علاماتی هستند که بهواسطه آنها، به ذیالعلامة (صاحب علامت) پی میبرند. فرمودهاند: «عَلائِمُ الْمُؤْمِنِ خَمْسٌ, صَلَاةُ الْإِحْدَى وَ الْخَمْسِينَ وَ الْجَهْرُ بِبِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمنِ الرَّحِيمِ وَ تَعْفِيرُ الْجَبِينِ وَ التَّخَتُّمُ بِالْيَمِينِ وَ زِيَارَةُ الْأَرْبَعِينَ؛ مؤمن پنج نشانه دارد: اقامه ۵۱ ركعت نماز (مجموع واجبات و مستحبات)، و «بسم الله الرحمن الرحيم» را (در نماز) بلند گفتن»، در سجده پيشانی بر خاك نهادن، و انگشتر عقیق در دست راست كردن، و زيارت اربعين.