صفحه اصلی

در حال بارگیری...
بیانات

حُب، اساس بندگی و عبودیت

اساس عبودیت و بندگی حُب است. خداوند می‌فرماید: «یحِبهُمْ وَیحِبونَهُ؛ خداوند آنان را دوست دارد و آنان خدا را دوست دارند».١

و نیز می‌فرماید: «وَ الَّذينَ آمَنُوا أَشَدُّ حُبًّا لِلَّهِ؛ و کسانی که ایمان آورده‌اند بیشترین محبت را به خدا دارند».٢

همچنین می‌فرماید: «إِن کنتُمْ تُحِبونَ اللهَ فَاتبِعُونِی یحْبِبْکمُ اللهُ؛ اگر خدا را دوست دارید از من پیروی کنید تا خدا شما را دوست داشته باشد».٣

بااین‌حال، عده‌ای از عامه منکر حب بنده و خدا هستند، و حب بنده به خدا را اطاعت از اوامر او، و حب خدا به بنده را جزای اعمال و ثواب می‌دانند.

در روایات آمده است: «إِن مِنْ أَحَب عِبادِ الله‏ِ إِلَیهِ عَبْداً أَعانَهُ الله‏ُ عَلی نَفْسِهِ فَاسْتَشْعَرَ الْحُزْنَ وَ تَجَلْبَبَ الْخَوْفَ؛ یکی از محبوب‌ترین بندگان در نزد خدا، کسی است که خدا او را علیه نفسش یاری نموده و اندوه را لباس زیرین و بیم را لباس روی خود قرار داده است».۴

در محضر بهجت، ج۲، ص۳۶۰
  • ١. مائده: ۵۴.
  • ٢. بقره: ۱۶۵
  • ٣. آل‌عمران: ۳۱.
  • ۴. نهج‌البلاغه، خطبه ۸۷؛ بحارالانوار، ج۲، ص۵۶؛ غررالحکم، ص۱۹۱.

آخرین مطالب

نمایه‌ها

فیلم ها