در این زمان بیش از هر چیز به افرادی از علما و محققین فاضل و باتقوا محتاجیم که در علم کلام و بهخصوص در بحث امامت و حقانیت اهلبیت علیهمالسلام به تألیف بپردازند، بهگونهایکه هر عامی و عالمی بتواند قبول کند، و مطالب را آنچنان مستدل و برهانی و آشکار بیان کنند که هر منصفی ببیند بپذیرد و تمام ابهامات و ایراد و شبهات آن را بر طرف نمایند.
این امر از بهترین سرمایههای علمی است که یک دانشمند و عالم دینی میتواند به نفع اسلام و مسلمانان تقدیم نماید و از خود به یادگار گذارد و از باقیات صالحات او بهشمار بیاید.
البته این تألیفات باید بدون سبّ و لعن و فحاشی باشد، نظیر تألیفات مرحوم شرفالدین، و سید محسن امین و نظیر مرحوم ابنشهرآشوب، صاحب مناقب، و امثال ایشان از بزرگان علمای شیعه که در تألیفاتشان سبّ و لعن ندارند، بهخلاف برخی از علمای اهل تسنن که در امامت و خلافت به فحاشی پرداختهاند.