در حال بارگیری...
یکی از خلفای جور، یک نفر شیعه را به اعدام محکوم کرده بود و می‌خواست او را به دار بیاویزد. در همان لحظه نامه‌ای به خط امام صادق علیه‌السلام به او رساندند که در آن دعایی بود که برای استخلاص او نوشته شده بود؛ به این صورت: «یا کائِناً قَبْلَ کل شَیءٍ، وَ یا کائِناً بَعْدَ کل شَیءٍ، یا مُکوّنَ کل شَیءٍ، أَلْبِسْنِی دِرْعَک الْحَصِینَةَ مِنْ شَرِّ جَمِیعِ خَلْقِک؛ ای خدایی که پیش از هر چیز بوده‌ای و بعد از هر چیز هستی و همه اشیا را به‌وجودآورده‌ای، آن زره مصون و محفوظ خود را که انسان را از شر تمام مخلوقاتت محافظت می‌کند، بر من بپوشان»۱.
وی می‌گوید: آن را خواندم و تأثیر کرد و آمدند و مرا باز کردند و آزاد نمودند.
