حسد این است که کسی نتواند دیگری را صاحب نعمتی ببیند و آرزو کند که آن نعمت از او گرفته شود، خواه خود او آن نعمت را داشته باشد یا نداشته باشد و خواه بخواهد از صاحب نعمت که گرفته شد، به خود او برسد یا چنین خواستی نداشته باشد.
و خواه آنچه را نعمت می پندارد، واقعا نعمت باشد؛ مانند: علم و آبرو یا چنین نبا...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
در عواقب این حرکات [حرکات مخلوقات به سوی خداوند متعال] جاهل میگوید: ای کاش خلق نمیشدم! عالم میگوید: کاش هفتاد مرتبه حرکت به مقصد نمایم و بازگردم و حرکت نمایم و شهید حقّ بشوم!
به سوی محبوب، ص ۴۶
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
جاهلها گمان میکنند که با تخریبات قبور ائمه صلواتاللهعلیهم میتوانند تشیّع را ریشهکن کنند؛
شیعه و سادات و بزرگان آنها، بالاتر از تخریبات را در زمان ائمۀ ایشان دیدهاند
و آنکه پس از تبدیل تخریب به تعمیر، بر قوّۀ ایمانشان در صورت و معنی افزوده گردیده است.
برگی از دفت...
حسد این است که کسی نتواند دیگری را صاحب نعمتی ببیند و آرزو کند که آن نعمت از او گرفته شود، خواه خود او آن نعمت را داشته باشد یا نداشته باشد و خواه بخواهد از صاحب نعمت که گرفته شد، به خود او برسد یا چنین خواستی نداشته باشد.
و خواه آنچه را نعمت می پندارد، واقعا نعمت باشد؛ مانند: علم و آبرو یا چنین نبا...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
اگر انسان طرفةالعینی از مبدأ منقطع شود، شیطان او را به خود جلب میکند.
به خدا پناه میبریم از اینکه فریب بخوریم و ندانیم که آب خوردهایم یا زهر؛
زیرا کسی که میخواهد انسان را فریب دهد، اول آب میدهد، بعد حلوا میدهد، بعد چیز دیگر، و خودش هم مقداری میخورد و در دهان میگذا...
طول اَمَل (آرزو) عبارت است از امیدهای بسیار در دنیا، و آرزوهای دراز، و توقع زندگانی دنیا، و بقای در آن... و سبب این صفت خبیثه، دو چیز است: یک جهل و نادانی است. چون جاهل، اعتماد میکند بر جوانی خود؛ و با وجود عهد شباب، مرگ خود را بعید میشمارد... و سبب دوم از برای طول اَمَل، محبت دنیای دنیّه (پست)، و...
طايفه ششم (از طوایف اهل غرور): اهل تصوّف و درويشان و فريفتگان اند. و مغرورين ايشان، از هر طايفه ای بيشتر است.
جمعی از آنها صاحبان بوق و شاخ اند، که آنها را قلندران خوانند؛ که نه معنی تصوّف را فهميده اند، و نه «هرّ را از برّ» (اصطلاحی است که برای فهماندن نادانی کسی به کار می رود) شناخته اند، ...
نوع ششم (از اهل فسق و معاصى): قومى هستند که معاصى بسيار از ايشان سر مىزند، و طاعت بىشمار از ايشان فوت مىگردد؛ و ليکن همه آنها را فراموش مىنمايند. و يک طاعتى که از ايشان به عمل آمد، آن را [در ذهن خود] حفظ مىکنند، و به واسطه آن، منّت بر خدا مىگذارند، و خود را آمرزيدۀ مطلق مىدانند. مثل اينکه د...