ج. امام جمعه بايد از کمال عقل برخوردار بوده و مرد و عادل و بالغ و حلال زاده و شيعه دوازده امامى باشد و لازم نيست نماز جمعه در اصل بر او واجب تعيينى باشد، پس مسافر مى‌تواند امام جمعه شود. (به مسأله ١٩ از نماز جمعه‌ى رساله رجوع شود).

ج. واجب است نماز جمعه را به جماعت بخوانند، و نيز جماعت شرط صحّت آن است.

ج. بله، مى‌توان.

ج. عدالت عبارت است از حسن ظاهر، يعنى دورى جستن از گناهان کبيره، به گونه‌اى که ظاهر احوال شخص به طور ظنّى دلالت کند که او بناى بر ترک گناه دارد نه آن که اتفاقا چند روزى گناه را ترک کرده باشد و مأموم بايد اين حسن ظاهر را احراز کند.

ج. بايد جمعيت آن‌ها از پنج نفر مرد کمتر نباشد که يکى از آن‌ها خود امام مى‌باشد، بنابر اين غير از امام اگر چهار نفر مرد هم ـ که نماز جمعه براى آن‌ها  وجوب تخييرى دارد (اگرچه وجوب تعيينى نداشته باشد) ـ براى نماز جمعه حاضر شوند، انعقاد آن جايز و مشروع مى‌شود. (مسأله‌ى ۶ از نماز جمعه رساله.)

ج. بله، مانعى ندارد و هنگام آن، وقت فضيلت است.

ج. خير.

ج. در نماز جمعه سوره معيّنى معتبر نيست، ولى مستحب است در رکعت اوّل پس از حمد، سوره جمعه و در رکعت دوم بعد از حمد، سوره منافقون خوانده شود. و نيز مستحب است که حمد و سوره آن بلند خوانده شود و در نماز جمعه دو قنوت مستحب است: يکى در رکعت اوّل قبل از رکوع که پس از خواندن قنوت به رکوع مى‌رود، و ديگرى در رکعت دوم بعد از رکوع که پس از پايان قنوت به سجده مى‌رود.

ج. مستحب است بلند بخواند.

ج. نمى‌تواند اقتدا کند.