ج. بايد مطابق قرائت قرّاء هفت گانه مشهور باشد، بنابر احوط.

ج. اگر صدق عربيّت آن حرف باشد، صحيح است.

 ج. معناى وقف به حرکت آن است که زير يا زِبَر يا پيش آخر کلمه‌اى را بگويد و بين آن کلمه و کلمه بعدش فاصله دهد و معناى وصل به سکون آن است که زير يازبر يا پيش کلمه‌اى را نگويد و آن کلمه را به کلمه بعد بچسباند (جهت اطلاع بيشتر به مسأله‌ى ٨٢۶ رساله رجوع شود).

ج. احوط اين است که نماز را اعاده کند، زيرا يک مرتبه خواندن تسبيحات بنابر احتياط واجب است.

ج. بايد مرد، تکليف خودش را رعايت کند (مسأله‌ى ١٢۵۶ رساله).

ج. بايد قرائتش را درست کند و هر نمازى که تا حال با قرائت غلط خوانده، بايد قضا نمايد، بنابر احوط.

ج. شروع از اوّل لازم نيست.

ج. حرام است و على الاحوط باطل کننده نماز است.

ج. بله، مى‌شود.

ج. هر دو صورت آن جايز است، چون طاء و صاد در يک کلمه جمع شده است.