ج. به قصد مطلق دعا اشکال ندارد.

ج. احتياطا آن نمازها را دوباره بخوانيد.

ج. مانعى ندارد (به مسأله‌ى ٩٣٠ رساله رجوع شود).

ج. به حدّ عرفى کافى است.

ج. بنابر اقوى اگر يک مرتبه هم تسبيحات اربعه گفته شود کافى است؛ ولى سه مرتبه تسبيحات اربعه گفتن فضيلت بيشترى دارد و موافق احتياط است.

ج. به قصد مطلق ذکر اشکال ندارد.

ج. به مسايل ٨٢٣ تا ٨٢٧ رساله رجوع شود.

ج. مى‌توانند، ولى اگر نامحرم صدايشان را مى‌شنود، در صورتى که شنيدن صداى زن حرام باشد، مثلاً ترس فتنه و لذّت بردن در بين باشد، بنابر اظهر بايد آهسته بخوانند.

ج. قرائت از روى نوشته در حال اختيار بنابر اظهر جايز است؛ اگرچه در فريضه، اولى ترک آن است.

ج. در موارد تعيّن مثل عزم مستقر بر جريان طبق عادت ـ که به منزله‌ى قصد خاصّ است يا غير آن از موارد تعيّن ـ خير، تعيين سوره لازم نيست و در غير آن‌ها قصد خصوصيّت لازم است، هر چند خصوصيت حاصل به آن چه بعدا مى‌خواند ولو اکنون نمى‌داند.