ج. اگر قبل از رفتن به رکوع ملتفت شده، بايد تدارک کند و بعد از آن سوره را بخواند؛ و اگر بعد از رکوع فهميده، نمازش صحيح است و احتياطا بعد از سلام سجده‌ى سهو به جا آورد، مگر در صورت جهل به حکم که چون نوعا جاهلِ مقصّرند، نماز را اعاده کنند.

ج. اگر شک در محل باشد و در دو و سه بار شک کند، يک بار ديگر بخواند.

ج. يعنى به قصد ورود در آن محل معيّن نباشد.

ج. فقط نمازهاى صبح و نماز مغرب و عشا را در صورتى که نامحرم صداى او را نمى‌شنود ـ با تفصيلى که در مسأله قبل ذکر گرديد ـ ، مى‌تواند بلند بخواند.

ج. اگر به حدّ وسوسه نرسد، جايز است.

ج. بايد قصد سوره‌ى خاصّ کند يا قصد کند که بعد از «بسم اللّه‌»، هر سوره‌اى را که مى‌خواند، اين «بسم اللّه‌» او باشد که قصد اجمالى است و هم چنين عزم مستقر بر جريان طبق عادت مستقره به منزله‌ى قصد خاص است.

ج. ورود آن مربوط به کسى است که سوره‌ى توحيد را در نماز مى‌خواند.

ج. على الاحوط در حال عمد مبطل است.

ج. در «يرملون» ادغام واجب نيست، پس قضا و اعاده لزوم ندارد، اگرچه احتياط خوب است.

ج. اشکال ندارد.