ج. نزديکى کردن در مهبل، هم براى مرد حرام است و هم براى زن، اگرچه به مقدار ختنه گاه داخل شود و منى هم بيرون نيايد.

ج. بايستى صبر کند تا پاک شود و غسل نموده و اعمال عمره را به جا آورد.

ج. يکى از شرايط درست بودن روزه باقى نماندن بر حيض و نفاس تا اذان صبح (در صورتى که پاک شده است) و ديگر آن که در تمام روز حيض و نفاس نشود، اگرچه مقدار کمى از روز باشد.

ج. نزديکى کردن در روزهايى که حيض زن قطعى نيست، ولى شرعا بايد براى خود حيض قرار دهد حرام است؛ پس زنى که بيشتر از ده روز خون مى‌بيند و بايد به دستورى که قبلاً ذکر شده روزهاى عادت خويشان خود را حيض قرار دهد، شوهرش نمى‌تواند در آن روزها با او نزديکى نمايد.

ج. در اين صورت، حج تمتعش بدل به حج افراد شده وبر او واجب است در صورت تمکن بعد از فراغت از حج، عمره مفرده به جا آورد.

ج. به طور کلى خضاب کردن با حنا يا چيز ديگر براى حائض کراهت دارد.

ج. هر گاه مرد در روزه ماه رمضان يا در حال حيض با زن نزديکى کند معصيت کرده، ولى اگر بچه‌اى از آنان به دنيا بيايد، حلال زاده است.

ج. در اين صورت مى‌تواند حج افراد را به جا آورد و بعد از فراغت، عمره مفرده به جا آورد مانند صورت اوّل، و اين کفايت مى‌کند از آن‌چه بر او واجب بوده است از حج تمتع.

ج. در زمان حيض نزديکى نمودن در مهبل حائض با علم به آن حرام است، و درباره هر يک از مرد وزن، موجب فسق مى‌شود على المعروف، اگرچه معلوم نيست از گناهان کبيره باشد، بلى حلال شمردن آن، با علم به حرمت آن موجب کفر است.

ج. اگر در زمانى که نزديکى با زن حرام است (مثلاً در روزه ماه رمضان يا در حال حيض) با زن خود نزديکى کند، در صورتى که عرق او خشک نشده واگر وظيفه‌اش تيمم باشد تيمم نکرده، بنا بر احتياط واجب بايد از عرق خود، در حال نماز، اجتناب نمايد. و اگر تيمم کرده، بنا بر اظهر اجتناب از عرقى که بعد از تيمم فوق حاصل شده، حتى اگر خشک نشده باشد، لازم نيست.