ج. خوردن آب آن حرام نيست.

ج. اگر ضرر شخصى نداشته باشد، جايز است.

ج. اگر ضررى نداشته باشد، اشکال ندارد.

ج. منظور، نسل متولد شده پس از وطى است، حتى حمل به وجود آمده پيش از وطى حلال است و اگر حمل مشکوک شد ـ که پيش از وطى محقق شده يا پس از آن ـ باز هم محکوم به حلّيّت است.

ج. کشمش، مويز و آب آن‌ها، اگر خود به خود يا با پختن جوش بيايند پاک بودن و خوردن آن محل اشکال است.

ج. هر عملى که به قصد قربت به جا آورده شود، ثواب دارد.

ج. موضع ملاقات را احتياطا آب بکشد.

ج. احکام وطى در زمان حيات را ندارد ـ گرچه کار حرام کرده است ـ زيرا مقتضاى اصل، عدم آن احکام است.

ج. خونى که از لاى دندان‌ها مى‌آيد را نمى‌توان فرو برد اما، اگر به واسطه مخلوط شدن با آب دهان از بين برود، مانعى ندارد.

ج. بهتر اين است که با گردو خورده شود.