آقای [سید حسین] بادکوبه‌ای تعبدش بیش از دیگران بود، دائم‌الذکر بود، به زیارت عاشورا با صد لعن و سلام مشغول بود، متأدب به آداب و سنن شرعی بود، نعلین خود را از درِ مسجد [ یا صحن] خلع می‌نمود. چاه نفت در ملک او بود، ولی برای علم حسرت می‌خورد! در محضر بهجت، ج۲، ص۲۴۷ ...

یکی از آقایان می‌گفت: بعد از گذشت بیست سال از جریان مشروطه فهمیدیم که برای انگلیس کار می‌کنیم، نه به نفع دین. در شهر خود دو بار انقلاب کردیم که باید روحانی وکیل باشد، درصورتی‌که دولت امتناع می‌کرد. البته در اول امرِ مشروطه علمایی هم بودند که پیش‌بینی و پیش‌گویی حوادث آینده را آن گونه که اتفاق افتاد،...

برای حافظان قرآن سزاوار است که قرآن را تکرار کنند، البته نه به‌حدی که ملال‌آور باشد، بلکه شایسته است روزی یک جزء بخوانند. از بعضی حافظان نقل شده که حتی حال ندارم ربع جزء بخوانم....

رجالی از علما را دیده‌ایم که دارای ایمان راسخ و کمالات و درجات والا بودند، و صبر و استقامت و ثبات قدم در ایمان داشتند! به‌گونه‌ای‌که علوّ مقام آنان، به‌هیچ‌وجه با ما قابل قیاس نیست، و اگر برای نسل جدید نقل شود، باور نمی‌کنند. واقعاً درجات و کمالات و مقامات آنها گفتنی نیست، و انسان از گفتن آنها خجالت...

در کتاب کافی به نقل از امام صادق علیه‌السلام آمده است: «ثَلاثٌَ لاتُطِیقُها هذِهِ الاْءُمةُ... وَ ذِکرُ الله‏ِ عَلی کل حالٍ.»١ سه چیز است که این امت توان آن را ندارند.... تا اینکه می‌فرماید: و یاد خدا در هر حال....

ما نمی‌خواهیم طریقه تمام علما و سلف صالح را دنبال کنیم. شخصی نزد آقایی رفت و گفت: ذکری به من دستور بدهید. آن آقا به او گفت: نماز بخوان. گفت: آقا! آمده‌ام تا ذکری به من یاد دهید که نماز را ترک کنم! آیا جز ابلیس، انسان را به چنین کاری وادار می‌کند که معتقد باشد: «أَلْکمالُ، کل الْکمالِ تَرْک الصلاة!» ...

در زمان اسارتِ اهل‌بیت سیدالشهدا علیهم‌السلام، یزید دید در دست امام سجاد علیه‌السلام تسبیحی است که حضرت آن را می‌چرخاند، لذا به امام علیه‌السلام اعتراض کرد که چرا کار بیهوده انجام می‌دهی؟!...

در «ذِکرُ اللهِ» و یاد خدا، اهلش می‌دانند که چه اتفاقی می‌افتد....

در آیه شریفه «إِن الصلَوةَ تَنْهَی عَنِ الْفَحْشَآءِ وَ الْمُنکرِ وَ لَذِکرُ اللهِ أَکبَرُ؛ نماز انسان را از کارهای زشت و ناپسند باز می‌دارد، و قطعاً یاد خدا بزرگ‌تر است»،١ جمله «تَنْهَی عَنِ الْفَحْشَآءِ» اشاره به تخلیه، و عبارت «وَ لَذِکرُ اللهِ أَکبَرُ» یعنی یادکردن بنده از خدا، اشاره به تحلیه اس...

مادیات و دنیا و وسایل راحتی، راحتی نمی‌آورد، بلکه: «أَلاَ بِذِکرِ اللهِ تَطْمَئِن الْقُلُوبُ؛ هان! تنها با یاد خدا دل‌ها آرام می‌گیرد»،١ نه با داشتن مُلک و ملکوت؛ لذا باید سعی کنیم تزلزل‌هایمان برطرف شود و پرده‌ها برداشته شود. و بزرگ‌ترین پرده، خود ما هستیم: «تو خود حجاب خودی، حافظ از میان برخیز».٢...