ج. موارد استفاده از موسيقى موجب تغيير حکم شرعى آن نمى‌شود.

ج. خود انسان اختيارا نبايد گوش دهد، پس مى‌تواند به گونه‌اى خود را مشغول ذکر و يا امور ديگر نمايد که شنونده‌ى موسيقى نباشد، هر چند صداى آن به گوش وى بخورد.

ج. اشکال دارد.

ج. عقل بشر از ادراک تمام مصالح و مفاسد احکام، قاصر و ناتوان است و لذا به اين عنوان نمى‌تواند مرتکب اعمال حرام گردد.

ج. خوب است، ولى موجب اعتراض به ديگران نباشد.

ج. اگر صلاح نداند، مى‌تواند.

ج. اشکال ندارد و مناسب است مساجد را براى اقامه‌ى نماز و عبادات ديگر بگذارند.

ج. اگر مجسمه نباشد، يا تامّ نباشد، احتمال جايز بودن است.

ج. در مورد شطرنج جايز نيست. (به مسأله‌ى ١۶٢۴ رساله رجوع شود.)

ج. جايز است، به نحوى که ذکر شد.