[اگر] کسی از اینجا معرفت پیدا کند، می‌فهمد [که] مسئله ظهور و غیبت امام [این‌طور است که] ما [امام زمان علیه‌السلام را] نمی‌بینیم [ولی] او ما را می‌بیند؛ ما کلامش را نمی‌شنویم، [اما] او کلام ما را می‌شنود. ما معرفتمان ناقص است. عینک ما است که تاری دارد و الّا آنها [ائمه علیهم‌السلام] که ما را می‌بینند...

در اذن دخول [حرم] سیدالشهدا علیه‌السلام این مطلب منصوص است [که شخص بگوید]: «أَ أَدْخُلُ یَا اللهُ، أَ أَدْخُلُ یَا رَسُولَ اللهِ، أَ أَدْخُلُ یَا...» و از تمام ائمه علیهم‌السلام استیذان۱ می‌شود....

بسم الله الرحمن الرحیم. قال الله (عزّ مَن قائل): «وَ مَنْ يُعَظِّمْ شَعائِرَ اللَّهِ فَإِنَّها مِنْ تَقْوَى الْقُلُوبِ»۱. تمام تقواها مرتبط به قلب است و جسد به‌منزلۀ خادم است. و اختصاص شعائر به این است که تقوا را در قلوب دیگران تثبیت می‌نماید....

علما، مرزداران عقیده امت‌اند. آنهایند که با جهاد و اجتهادشان، با تدبیر و تقوایشان، راه را بر دزدان دین و دشمنان ایمان می‌بندند و مؤمنان را به سلامت به مقصد قیامت می‌رسانند. فقیه عارف آیت‌الله شیخ محمدتقی بهجت رضوان‌الله‌تعالی‌علیه به حق، یکی از این بزرگ‌مردان بود که عمر شریفش را جز به رضای خدا نفروخ...

... مؤید باشید ان‌شاءالله، مقبول‌الزیاره باشید ان‌شاءالله، محفوظ باشید ان‌شاءالله از آفات دنیویه و اخرویه و ظاهریه و باطنیه. معصوم [و] محفوظ باشید از شر شیاطین انس و جن، دور باشید ان‌شاءالله....

باید همۀ ما متوجه و ملتفت باشیم که هدف از خلقت، عبودیت است برای همۀ بشر. باید بدانیم که این یک کلمه «إِلّا لِیَعْبُدُونِ»۱، معنایش این است که هرچه هست و نیست، در همین عبودیت خداست. هرچه هست و نیست، در تحصیل رضای خداست؛ در اعتقادات و در عملیات....

باید بدانیم [که] مطلب فقط یکی است، آن چیست؟ بندگی خدا. بندگی خدا، در طاعتِ خداست [و] طاعت خدا در [گرو] ترک معصیتِ خدا است؛ هم در اعتقاد و هم در عمل. غیر از طاعت خدا یا چیزی که مولّد طاعت خدا [است] نداشته باشیم [که عبارت است] از معارف و تفکرات. یا چیزی که طاعت خدا، مولّد آنهاست [که عبارت است] از مرضی...

    ...

در خلوتمان با خدا، تضرّعاتمان، توبه‌مان، نمازهایمان، عباداتمان، مخصوصاً [در] دعای شریف «عَظُمَ الْبَلاءُ وَ بَرِحَ الْخَفَاءُ»۱ اینها را بخوانیم [و] از خدا بخواهیم برساند صاحب کار [حضرت ولی‌عصر علیه‌السلام] را. با او باشیم. حالا هم اگر رساند که رساند؛ اگر نرساند، دور نرویم از او؛ از رضای او دور نروی...

حضرت آیت‌الله سید حسین طباطبایی بروجردی در سال ١٢٩٢ق./١٢۵۴ش. در بروجرد متولد شد. در هفت سالگی به مکتب رفت، ولی چون فهم و هوش او از بقیه کودکان مکتب بیشتر بود، پدر ایشان که خود اهل علم بود،‌ فرزند را به حوزه علمیه بروجرد آورد. سید حسین تا هجده‌سالگی در بروجرد بود و تحصیلات را در همان‌جا ادامه داد و پ...