حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: در مشکلات باید بنشینیم و با هم تفاهم کنیم و نتیجه صحیح را بگیریم. اگر می‌خواهیم در زندگی به تفاهم برسیم، باید بنشینیم با هم تفاهم کنیم و هر کس عقل و فهم و شعور بیشتر دارد باید جور نادان را بکشد و او را به راه صحیح راهنمایی کند. در محضر بهجت، ج٣، ص١٨۶ ...

حدیث کسا که شأن نزول آیه تطهیر است، بسیار مورد توجه حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره بود و می‌فرموند: «خیلی دیده شده و گفته‌اند که حضرت حجت عجل‌الله‌فرجه‌الشریف را در مجالس توسل یا حدیث کساء حاضر دیده‌اند». ایشان هر روز بر خواندن حدیث کسا مداومت داشتند و برای برطرف شدن گرفتاری‌ها و شفای بیماران، قرائت مکر...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: با اینکه به ما نه وحی می‌شود نه الهام، به آن واسطه‌ای که به او وحی و الهام می‌شود توجه نمی‌کنیم؛ در حالی که در تمام گرفتاری‌ها _ اعم از معنوی و صوری، دنیوی و اُخروی_ می‌توان به آن واسطه فیض (حضرت حجّت علیه‌السلام) رجوع کرد.   در محضر بهجت، ج٢، ص٢٧١ ...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: ما باید از خدا بخواهیم که ما را آن‌به‌آن(هر لحظه)، از جمیع آفات و بلیّات معنویّه و صوریّه، ظاهریّه و باطنیّه، دنیویّه و اُخرویّه سالم و محفوظ بدارد. فیضی از ورای سکوت، ص۵۴   ...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: در ابتلائات و برای رفع بلاها، دست از دعا و توسل نباید برداشت. در محضر بهجت، ج۲، ص۱۵۲   ...

سؤال: کسی که خیلی مشکلات زندگی به او فشار ‌آورده چه‌کار کند؟ حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: تا می‌تواند «أستغفرالله» بگوید، «أتوب إلى الله» بگوید،‌ «صلوات» بفرستد، سلاحی که به‌دست ما داده شده همین‌هاست. بیانات در درس خارج فقه، کتاب حج، ٢٠ فروردین ١٣٨٧   ...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: این نکته از معلومات واضح و آشکار و از مسلّمات شرع است که چنانچه مسلمانی دید مسلمانی گرفتار است و با اندک همت، گرفتاری او رفع می‌شود، در این صورت اگر همت نکند، معاقَب(مورد عقاب) خواهد بود. در محضر بهجت، ج۳، ص٢٨   ...

حضرت آیت الله بهجت قدس سره: خوبی و خوشی عیش، تنها به زیادی وسایل راحتی نیست؛ راحتی درونی و رفاه و خوشی و آرامش دل، به داشتن وسایل رفاه و راحتی نیست! بلکه چه بسا وسایل رفاه، اسباب نگرانی و ناراحتی و اضطراب درونی را فراهم کنند! در محضر بهجت، ج١، ص۶٨   ...

شهرضا زلزله آمده بود و پس‌لرزه‌های زیادی داشت. مردم از ترس توی پارک‌ها و خیابان‌ها می‌خوابیدند و زندگی‌شان مختل شده بود. یکی از شهرضایی‌ها زنگ زد و گفت: از آقای بهجت بپرسید ما چه کنیم؟ آقا بین نماز توی محراب مشغول ذکر گفتن بود. خیلی سریع جواب داد: بگویید دست‌ها را بر زمین بگذارند و به نیت آرام‌شدنش ...

«اگر اعمال ما، جز این نقص را نداشت که نشاط و شادمانی ما، هنگام رسیدن به خواسته‌های دنیوی و اشتغال به شهوات طبیعی دنیا، بیشتر است از رغبت ما به آنچه در نزد خداوندجل‌جلاله، در نقص آنها کافی بود. و این بیماری روشنی است که هیچ تردیدی در آن نیست و بعید است که اعمال ما از این گرفتاری‌ها و مصائب خالی باشد»...