ج. اگر بکارتش به جماع از بين رفته، نياز به اجازه ندارد.

ج. خير، واجب نيست.

ج. اگر بر کذب او يقين نداريد، ادّعاى او در اين که خليّه است و مى‌تواند شوهر کند قابل اعتماد است و اگر متّهمه است، بهتر است مراعات احتياط شود.

ج. مربوط به هر دو است.

ج. بايد احتياطا با اجازه‌ى پدر دختر باشد و صحبت کردن بدون اجرا عقدى مثل صحبت کردن با نامحرم‌هاى ديگر است.

ج. عقد موقت مثل دايم مشروع و مشروط به شرايط است و مرد هم مى‌تواند صيغه‌ى صحيح را جارى کند و هم چنين زن نيز مى‌تواند صيغه را خود جارى نمايد.

ج. تا هر مقدارى که به سفاهت نرسد، ازدواج موقّت صحيح است.

ج. خير، نمى‌تواند.

ج. اگر به غير جماع زايل شده، باز هم نياز به اذن پدر دارد، بنابر احتياط ذکر شده.

ج. به ذيل مسأله‌ى ١٨٨٣ رساله رجوع شود.