ج. لزومى ندارد، ولى دين بر عهده مرد است.

ج. آن چه که در قباله‌ى نکاح نوشته شده است، در ذمّه‌ى متوفّى باقى است و بايد ورثه پرداخت نمايند و لازم نيست در وصيّت‌نامه ذکر نمايد، ضمن آن که هفت هزار تومان، معادل سى مثقال طلاى نساخته است، يعنى فعلاً سى مثقال طلا را پرداخت کنند.

ج. مطلقا صحيح است.

ج. اگر طرفين بر مبلغى مصالحه کنند، مهرالمثل همان است وگرنه از اهل آن سؤال مى‌کنند و در صورت اختلاف، حدّ وسط را مى‌گيرند.

ج. حکم ساير ترکه‌ى او را دارد که پس از تجهيز و دين و وصيّت، به وارثان اموال ديگر او مى‌رسد.

ج۱. بلى.

ج۲. خير و در ضمان ارش البکاره تأمّل است و احوط مصالحه است.

ج. اگر براى حاکم استعلام حال ممکن نيست، قول زوج مقدّم است.

ج. ديگر زوجه حقّ زياد کردن مهريّه را ندارد. اما اگر شوهر خودش از باب هبه چيزى به او بذل کند، مانعى ندارد.

ج. بله.

ج. زانيه‌ها مستحق مهريه نيستند و فرزندان هم لحوق شرعى به زانى يا زانيه ندارند.