ج. اگر کنار هم نگذاشته، احتياط مستحب آن است که بعدا قضا کند؛ ولى اظهر اين است که زکات فطره ديگر بر او واجب نيست، ولى معصيت کرده است.

ج. ظاهرا بايد از افراد پرداخت کننده فطريه مطالبه کنند.

ج. اگر مقدار مصرف خودش کمتر از يک صاع نباشد، اشکال ندارد، (مسأله‌ى ١۵٨۵ رساله).

ج. بنابر احتياط مستحب مى‌تواند قضا کند؛ ولى اظهر آن است که زکات فطره ديگر بر او واجب نيست، ولى معصيت کرده است.

ج. اگر چنان که مفروض سؤال است، مقدار زکات فطره در آن زمان ۵۵% قيمت سينى بود، اکنون بايد بنابر احتياط مقدار زيادتر از حدود ۵۵% ارزش فعلى سينى (و معادل فعلىِ ارزشِ ۶٠٠ تومان در آن زمان) را بپردازيد.

ج. بله، مى‌توان.

ج. اگر نماز مى‌خواند، بنابر احتياط واجب بايد فطره را پيش از نماز عيد بدهد؛ ولى اگر نماز عيد نمى‌خواند، مى‌تواند فطره را تا ظهر به تأخير بياندازد.

ج. مى‌تواند جنسى را هر چند زيادتر از زکات قيمت دارد، به عنوان شراکت اهل زکات کنار بگذارد، مثلاً ساعت يا لباس و غير آن و بعدا با اطمينان به رضايت آن‌ها سهم آن‌ها را بپردازد و هم چنين است اگر مى‌تواند قرض خالى از حرج و اجحاف نمايد.

ج. لازم نيست و اگر يقين هم داشته باشد، زکات فطره از مؤونه واجبه‌اش است و پيش از تخميس مى‌تواند بدهد؛ مگر اين که بخواهد از عين مالى که از سابق متعلق خمس شده بپردازد که اوّل بايد تخميس کند.

ج. فرق نمى‌کند.