ج. آمپول‌هاى غير مغذّى و غير تقويتى و آن چه داخل حلق نشود، باطل کننده نيست.

ج. به حسب ظاهر پزشک به منزله‌ى نايب از خود مريض است که اگر خصوصيّات را بداند، يا بيمناک است يا نيست، ميزان خوف و ترس ضرر است و احوط اين است که به خود مريض توصيفات را بگويد، اگر خودش خوف ضرر داشت، روزه نگيرد و اگر خوف ضرر نداشت، روزه بگيرد.

ج. تزريق خون در باطل کردن روزه بالاتر از آمپول تقويتى است و اگر فرض شود که اصلاً جهت تقويتى نداشته باشد ـ مانند تزريق خون براى دفع مرض ـ ، باز هم احتياط در باطل کنندگى آن است.

ج. عمدا نبايد خون را در گلويش فرو ببرد.

ج. باطل کننده روزه است و کفّاره هم دارد.

ج. اگر بيمارى شما به گونه‌اى باشد که بدانيد يا گمان کنيد روزه گرفتن براى شما ضرر دارد، نبايد روزه بگيريد و اگر روزه بگيريد، روزه شما صحيح نيست، و در صورت خوف ضرر در صورتى که خوف شما عقلايى باشد، مى‌توانيد روزه‌تان را افطار کنيد.

ج. علاوه بر فديه، قضاى آن هم واجب است؛ هر چند تا رمضان آينده هم اين عذرش طول بکشد.

ج. اگر خوف و ترس شما عقلايى باشد، مى‌توانيد روزه‌تان را افطار کنيد.

ج. قضاى روزه بر او واجب است و کفّاره‌ى تأخير هم دارد.

ج. اگر خلاف واقع بوده است، حکم افطار عمدى را دارد.