ج. اگر نماز آن مأمومين باطل نباشد مثل اين که انحراف آن‌ها از قبله سهوا باشد و يا فاصله شما با غير آن‌ها زياد نباشد، اشکال ندارد و در غير اين صورت اگر بعد از التفات و توجه به انحراف آن‌ها، قصد فرادا کنيد نماز صحيح است.

ج. اگر سبب قطع اتصال سايرين نباشد ـ مثل اين که يک نفر باشد ـ اشکال ندارد و در هر صورت نمازش صحيح است.

ج. نمى‌تواند، البته با فاصله‌اى به مقدار يک نفر، نماز فرادا نمى‌شود.

ج. اگر در آن نمازها به وظيفه‌ى منفرد عمل نکرده، بايد آن نمازها را دوباره بخواند.

ج. اگر به واسطه طولانى بودن صف اوّل، کسانى که دو طرف صف ايستاده‌اند امام را نبينند، مى‌توانند اقتدا کنند.

ج. بايد بين جاى سجده‌ى مأموم و جاى ايستادن امام به قدر يک انسان که به سجده رفته است فاصله نباشد، بنابراين اگر بين آن دو اين مقدار فاصله بود، بنابر اظهر نماز جماعت اشکال دارد و هم چنين اگر بين انسان و مأمومى که جلوى او ايستاده و به وسيله او به امام متصل است، به همين مقدار فاصله باشد، نمازش اشکال دارد، و اگر مأموم به واسطه کسى که طرف راست يا چپ او اقتدا کرده به امام متصل باشد و از جلو به امام متصل نباشد بايد فاصله او با آن‌ها کمتر از مقدارى که ذکر گرديد باشد. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله‌ى ١١۵۵ و ١١۵۶ رساله رجوع شود.)

ج. نماز او صحيح است، اگر با قصد قربت باشد، هر چند معصيت کرده است.

ج. نماز او فرادا مى‌شود.

ج. بيشتر از سر تا نوک انگشتان پاى يک نفر که در سجده است فاصله نباشد.

ج. همان فاصله‌ى بين مردها بايد رعايت شود.