ج. هنگام خارج شدن بول، غايط، باد معده و روده که از مخرج غايط خارج مى‌شود و خوابى که به واسطه آن چشم نبيند و گوش نشنود و نيز چيزهايى هم  چون ديوانگى، مستى و بيهوشى و در برخى از موارد استحاضه، حدث اصغر به انسان عارض مى‌شود. (جهت اطلاع بيشتر به مسأله ٣٢٧ رساله رجوع شود.)

ج. لحوق آن به آن چه تنها در حالت سهو موجب بطلان است، خالى از وجه نيست؛ هر چند جريان حکم صورت عمد در آن، احوط است.

ج. بله، اگر بچه‌ى مميّز باشد جواب سلام او واجب است. (مسأله‌ى ٩٣٨).

ج. اگر مقدمه‌ى آن به اختيار و توجه او بوده نمازش باطل مى‌شود وگر نه احوط تمام کردن نماز و سپس اعاده است.

ج. اگر بدون تکيه بر عصا نتواند بايستد، اشکال ندارد.

ج. عواملى که موجب واجب شدن غسل بر انسان مى‌شود، حدث اکبر هستند، مثل جنابت، حيض، مس ميّت و...

ج. اگر گردش با تمام بدن و سهوا بوده و خارج از حدّ يمين و يسار (راست و چپ) نبوده، باطل نيست و اعاده و قضا ندارد. (به بعد از مسأله‌ى ٩٢٨ رساله: مورد پنجم مراجعه شود).

ج. اگر کلمات دو حرفى باشد، در صورت عمدى بودن، نماز را باطل مى‌کند.

ج. بنابر اظهر جايز است.

ج. اگر کلمه‌اى را به قصد ذکر بگويد، مثلاً به قصد ذکر بگويد «اللّه‌ اکبر» و در موقع گفتن آن، صدا را بلند کند که چيزى را به ديگرى بفهماند، اشکال ندارد؛ ولى اگر به قصد اين که چيزى را به کسى بفهماند کلمه‌اى را، مناسب مقصودش بگويد؛ اگرچه قصد ذکر هم داشته باشد، نماز باطل مى‌شود.