عکس‌نوشت یکشنبه ٣٠ خرداد ماه ١۴٠٠

زهدورزی و بی رغبتی به دنیا در صورتی فضیلت و مصداق عفت است که خود، به گونه ای دیگر برای دنیا نباشد. کسانی هستند که انگیزه آنان از ترک لذات دنیوی، دست یافتن به نوعی دیگر از لذات دنیوی است که در ذائقه آنان لذيذتر است. چنین کسانی «زاهد» نیستند و چنین صفتی زهد، فضیلت و عفت نیست. همچنین کسی که لذتی دنیوی را به دلیل دسترسی نداشتن به آن، یا برای ترس از بیماری، یا رسوایی، یا به خاطر دل‌زدگی ناشی از کثرت بهره برداری از آن و یا به خاطر عدم اطلاع از لذت بخش بودن آن ترک کند، زاهدِ صاحب فضیلت نیست.