آقایی درس اخلاق میداد و جمعیت زیاد در درس او شرکت میکردند، بعد از مدتی ترک کرد. پرسیدیم: چرا؟ گفت: اثر نداشت، کار به جایی رسیده بود که باید به هر کدام جداگانه بگویم که شما این کار کردی و این گناه را مرتکب شدی تا اثر بگذارد و از آن دست بکشند. هم چنین میگفت: نه در گوینده اثر دارد، و نه در شنونده! حال ما چنین است که واضحات از ما عمدا فوت شده است! جناب عبدالمطلب در آخر گفت: «أَنَا رَب الاْءِبِلِ، إِن لِلْبَیتِ رَبا سَیمْنَعُهُ.» من صاحب شتران خود هستم، خانه خدا[کعبه] صاحبی دارد که خود از آن حمایت میکند.١