آقای میرزا حسین میرزا خلیل رحمهالله۱ در سن نود سالگی میفرموده است: «غذاخوردن برای من مانند این است که انبان و کیسهای را پر کنم. من از خوردن غذا هیچ لذت نمیبرم، آنچه از آن لذت میبرم نماز خواندن است».
شخصی میگفت: «ایشان بعد از نماز صبح در بالاسر حضرت امیر علیهالسلام در مصلی میایستاد و تا طلوع آفتاب به نماز مشغول میشد».