فقط پهلو به پهلو می‌شد و می‌گفت: لاإِلهَ‌إِلاَّاللّه

بلاهایی که بر ما وارد می‌شود، تمام رحمت است، حداقل باعث تکفیر گناهان می‌شود. یکی از بزرگان که به حبس بول مبتلا بود، بنا داشت حتی آه نگوید. و در برابر این بلا و قضای الهی تسلیم محض و صابر، بلکه راضی و خشنود باشد و لذا فقط وقتی خیلی تحت فشار قرار می‌گرفت، پهلوبه‌پهلو می‌شد و مقداری روی خود را به طرف دیگر برمی‌گرداند و می‌فرمود: لاإِلهَ‌إِلاالله.

گویا حبس بول بعد از سن پنجاه سالگی بیشتر در انسان ظهور پیدا می‌کند.