در حال بارگیری...
آصف‌بن‌برخیا، بشر بود که گفت: «أَنَا آتيكَ بِهِ قَبْلَ أَنْ يَرْتَدَّ إِلَيْكَ طَرْفُكَ؛ من آن (تخت بلقیس) را پیش از آنکه چشم به هم بگذاری، برای تو می‌آورم».١
علمای سابق چه کرامات و مقاماتی داشتند، و چقدر به عبادات و تعبدیات موفق بودند. آقا سیدابوالحسن اصفهانی رحمه‌الله حتی در دوران ریاست و مرجعیت و زعامت عامه که در اقتدار و عظمت، شاه زمان بود چنان‌که آقا سید محمد رحمه‌الله فرزند آیت‌الله سید جمال گلپایگانی رحمه‌الله درباره ایشان سرود:
عِشْ یا أَباحَسَنٍ عَلی رَغْمِ الْعِدی مَلِک الزمانِ وَ آیةَ الرحْمانِ
(ای ابوالحسن، علی‌رغم نظر دشمنان، همچنان پادشاه زمانه و نشانه خداوند رحمان بزی)
تا دوران پیری که شاید بیش از هشتاد سال داشت، هنگامی که ما در مسجد کوفه در ایام بیض ماه رجب اعتکاف می‌کردیم، ایشان در حجره‌ای در همسایگی ما اعتکاف نموده و روزه‌دار بود که به‌جهت پیری و ضعف حال روزه ایشان را افطار نمودند. ایشان تا آن سن‌وسال عمل ام‌داوود٢ را انجام می‌داد، ولی ما در جوانی به آن موفق نیستیم و محروم می‌باشیم و حال دعا و اقبال به عبادت را نداریم.
