در حال بارگیری...
اگر کسی موفق شود که کتب حدیثیۀ منحصربه‌فرد، حتی کتب حدیثیه عامه را تکثیر کند، خدمت بزرگی به شیعه کرده است؛ زیرا مدارک برخی کتب شیعه از کتب عامه است. علاوه‌براین، کتب شیعه گنجی از معارف و علوم است و به‌طور یقین دشمنان به فکر جمع‌آوری و محو آنها بوده و هستند؛ بلکه پیمان بسته‌اند که حتی قرآن را جمع کنند. البته نمی‌توانند؛ چون قرآن معجزه خالده و جاوید است.
در زمان امام سجاد علیه‌السلام در مکه سیل آمد، مردم ترسیدند سیل مقام ابراهیم علیه‌السلام را ببرد. آن حضرت علیه‌السلام فرمود: «إِنَّهُ آیَةٌ لایذْهَبُ بِهَا السِّیلُ؛ آن، نشانه [خدا] است و سیل نمی‌تواند آن را از بین ببرد».١ راوی این حدیث «زراره» است که از امام باقر علیه‌السلام نقل می‌کند. امام باقر علیه‌السلام این جریان را به‌صورت نسبتاً مشروح از امام حسین علیه‌السلام نقل نموده است؛ نه از امام سجاد علیه‌السلام. عبارت این قسمت از حدیث چنین است: «نادِ أَنَّ اللهَ تَعالی قَدْ جَعَلَهُ عَلَماً لَمْ یکنْ لِیذْهَبَ بِهِ؛ با صدای بلند اعلام کن که خداوند متعال آن را نشانه قرار داده است و هرگز آن را از بین نمی‌برد»؛ یعنی نمی‌شود سیل آن را از بین ببرد، به‌گونه‌ای‌که بعد جای آن معلوم نباشد؛ وگرنه متعصبان کافرِ فاسق، حجرالاسود را بیرون آورده و بردند و بعد از بیست سال آوردند.
مقصود اینکه کفار دشمن قرآنند؛ چه رسد به کتب احادیث که به‌منزله شرح و تفسیر قرآن است. لذا هرکس هرکجا کتاب حدیثی منحصربه‌فرد دید، باید آن را استنساخ کند تا از انحصار بیرون بیاید و تکثیر شود. نمی‌شود گفت: «إِنَّ لِلْبَیتِ رَبّاً یحْمیهِ؛ خانه، خودْ پروردگاری و صاحبی دارد که از آن حمایت و نگهداری می‌کند»؛٢ زیرا تکثیر آنها نیز از حمایت‌های رب است.
