انسان باید در دنیا سعی کند که همه حرکتها، افعال و اقوالش بر صراط مستقیم باشد و از آن انحراف پیدا نکند. بر صراط مستقیم بودن یعنی نبی صلیاللّهعلیهوآلهوسلّم، یا وصی علیهالسلام را پیش روی خود قرار دهیم و پیرو آنها باشیم. صراط مستقیم، دو صراط است که باید آنها را پیمود: یکی در دنیا، و دیگری در آخرت. اگر امروز، در دنیا درست بر روی صراط مستقیم مشی کردیم، فردا هم از صراط آخرت ـ که بر روی جهنم است ـ میتوانیم عبور کنیم.
«کتابَ اللّهِ وَ عِتْرَتی» در حدیث ثقلین همان «کتَابَ اللّه و سُنَّتی» است؛ چون سنت واقعی رسول اللّه صلیاللّهعلیهوآلهوسلّم در نزد عترت است؛ بنابراین باید عترت را واسطه فیض در همه نعمتها بدانیم و به آنها متوسل شویم. و به آنچه علم داریم ـ از راه اجتهاد یا تقلید ـ عمل کنیم، وگرنه پشیمان میشویم؛ و به آنچه نمیدانیم، اقدام نکنیم؛ وگرنه پشیمان میشویم. بلکه در مواقع شک و شبهه توقف و احتیاط نماییم تا از اهلش سؤال کنیم. عمل به احتیاط پشیمانی ندارد.