در حال بارگیری...
روایتی، ظاهراً در[کتاب] ابن‌ابی‌الحدید است که می‌گوید: [شخصی در نامه‌ای توهین آمیز] نوشت برای امیرالمؤمنین(ع)، [که چرا] دائم خودت را می‌چسبانی به رسول[اکرم] صلی‌الله‌علیه‌وآله[که] من دامادش هستم [و] پسرعمو و وصیش هستم؟
مگر او خودش که بود!؟ که تو این‌قدر فضیلت پیدا می‌کنی به‌واسطه اتصال به او؟
[نهایتا پیامبر] «إنما کان رسول علی الناس کافه»[۱] نامه‌رسان بود به همۀ مردم!
[خب آیا] نامه‌رسان می‌فهمد که در نامه چیست؟ [و] مقصود صاحب نامه چیست؟ «لا حکم له غیر ذلک».
[در پاسخ به این توهین بی شرمانه و مغالطه باید گفت] در صورتی که قرآن پر است از «اطیعوا الله و اطیعوا الرسول»[۲] اطاعت کنید از خداوند و اطاعت کنید از رسول اکرم(ص)
[به طوریکه] اگر «اطیعوا الرسول» علاوه بر «اطیعوا الله» نباشد، تکرار او به چه مناسبت است؟!
[در صورتیکه اگر رسول، صرفا نامه رسان بود] «اطیعوا الله» کافی است! [اما علاوه بر آن فرموده:] «اطیعوا الله و اطیعوا الرسول».
لذا حضرت امیر خیلی از این کلام متأثر شد.
می‌شود بگوییم [که حرف آن شخص،] کفر است؛ به جهت اینکه با این تکرّر [آیاتِ قرآن دربارۀ الزام به اطاعت از رسول]، اگر باز هم کسی مخالفت کند، مخالفت با قطعی الصدورِ [و صریح] از قرآن کرده است.
پی‌نوشت:
١. سبأ : آیه ۲۸
۲. نساء : ۵۹- مائده : ۹۲- نور : ۵۴- محمد : ۳۳- تغابن : ۱۲.
