قرآن پر است از «اطیعوا الله و اطیعوا الرسول»

روایتی ظاهراً در [کتاب] ابن‌ابی‌الحدید است که می‌گوید: [شخصی] نوشت برای امیرالمؤمنین سلام‌الله‌علیه [که چرا] دائم خودت را می‌چسبانی به رسول [اکرم] (ص) [که] من دامادش هستم [و] پسرعمو و وصیش هستم؟ مگر او خودش که بود که تو این‌قدر فضیلت پیدا می‌کنی به‌واسطه اتصال به او؟ «إنما کان رسول علی الناس کافه»۱ نامه‌رسان بود به همۀ مردم. [آیا] نامه‌رسان می‌فهمد که در نامه چیست؟ [و] مقصود صاحب نامه چیست؟ «لا حکم له غیر ذلک».
در صورتی که قرآن پر است «اطیعوا الله و اطیعوا الرسول»۲. اگر «اطیعوا الرسول» علاوه بر «اطیعوا الله» نباشد، تکرار او به چه مناسبت است؟! [در آن صورت] «اطیعوا الله» کافی است، [اما فرموده:] «اطیعوا الله و اطیعوا الرسول».
لذا حضرت امیر خیلی از این کلام متأثر شد. می‌شود بگوییم [که حرف آن شخص،] کفر است؛ به جهت اینکه با این تکرّر [آیاتِ قرآن دربارۀ اطاعت از رسولان]، اگر باز هم کسی مخالفت کند، مخالفت با قطعی الصدورِ [و صریح] از قرآن کرده است.

• ۱. سبأ : ۲۸؛ «وَ ما أَرْسَلْناكَ إِلاَّ كَافَّةً لِلنَّاسِ بَشيراً وَ نَذيراً وَ لكِنَّ أَكْثَرَ النَّاسِ لا يَعْلَمُون‏».
• ۲. نساء : ۵۹؛ مائده : ۹۲؛ نور : ۵۴؛ محمد : ۳۳؛ تغابن : ۱۲.