چرا از گرفتاری اهل ایمان متأثّر نمی‌شویم؟

نقل کردند که: کشتن هزار نفر در جبهه [جنگ تحمیلی] نظیر کشتن هزار گوسفند است. بااین‌حال، ما هیچ متأثر نمی‌شویم، آیا خوب است فردا هم بلا بر سر تو بیاید و از کسی، سروصدا و فریاد بلند نشود و اصلاً متأثر نشوند، و چه‌بسا بالاترها (اولیای خدا و فرشته‌های رحمت) هم متأثر نشوند. آیا ناراحت نمی‌شوی؟ اگر مورچه‌ای ما را گاز بگیرد قرار و آرام نداریم، و از گزیدن یک کک و پشه ناراحت می‌شویم؛ پس چرا بر سر مؤمنین و مؤمنات از زمین و هوا آتش و موشک می‌بارد، ولی ما ناراحت نمی‌شویم. چگونه ما که از نیش یک پشه قرار و آرام نداریم، حاضر می‌شویم این همه تیر و بلا و عذاب بر سر مسلمانان بریزد! با اینکه در روایت آمده است: «أَحِب لأَخِیک [الْمُسْلِمِ] ما تُحِب لِنَفْسِک؛ آنچه برای خود دوست داری، برای برادر [مسلمانت] دوست بدار».١

و نیز: «وَ احْذَرْ کل عَمَلٍ یرْضاهُ صاحِبُهُ [عامِلُهُ] لِنَفْسِهِ وَ یکرَهُ [یکرَهُهُ] لِعامةِ الْمُسْلِمِینَ؛ از انجام هر عملی که برای خود می‌پسندی و برای عموم مسلمانان نمی‌پسندی، بپرهیز».٢

• ١. کافی، ج۲، ص۱۷۰؛ وسائل الشیعه، ج۱۲، ص۲۰۶؛ ج۱۶، ص۲۵؛ بحارالانوار، ج۷۰، ص۱۶۸؛ ج۷۱، ص۲۴۳؛ ج۷۲، ص۱۰۷؛ ج۷۴، ص۱۲۵؛ ج۸۱، ص۲۳۷؛ الاختصاص، ص۲۷؛ امالی طوسی، ص۵۰۸.
• ٢. بحارالانوار، ج۳۳، ص۵۰۸، شرح نهج‌البلاغه ابن‌ابی‌الحدید، ج۱۸، ص۴۱ و ۴۴؛ غررالحکم، ص۱۵۸؛ نهج‌البلاغه ص۴۵۸، نامه‌ی۶۹.