محبت و تبعیت از امیرالمؤمنین علیه‌السلام

در حدیث آمده است که: «لَوِ اجْتَمَعَ الناسُ عَلی حُب عَلِی بن أَبِی طالِبٍ، لَما خَلَقَ الله‏ُ النارَ؛ اگر همه مردم بر محبت علی‌بن‌ابی‌طالب علیه‌السلام گِرد می‌آمدند، خداوند هرگز آتش جهنم را نمی‌آفرید».١

و نیز آمده است: «وَلَوْ أَحَب أَهْلُ الأرْضِ عَلِیا کمَحَبةِ أَهْلِ السمآءِ، لَما عَذبَ الله‏ُ أَحَدا بِالنارَ؛ اگر ساکنان زمین مانند اهل آسمان، علی علیه‌السلام را دوست می‌داشتند، هیچ‌گاه خداوند کسی را با آتش جهنم عذاب نمی‌نمود».

هر چند حدیث به‌حسب ظاهر در مقام بیان مقام امیرالمؤمنین علیه‌السلام است، ولی محبت او موجب تبعیت از او، و تبعیت از او موجب دخول در جنت است. ولو همین محبت و تولی هم از اعظم واجبات، و سرچشمه هر خیر و سعادت است.

• ١. ر.ک: بحارالانوار، ج۳۹، ص۲۴۸، ۲۴۹ و ۳۰۵؛ ارشادالقلوب، ج۲، ص۲۳۴؛ بشارةالمصطفی، ص۷۵؛ تأویل‌الآیات، ص۴۸۶؛ العددالقویة، ص۲۰۲؛ عوالی‌اللّئالی، ج۴، ص۸۶؛ کشف‌الغمّة، ج۱، ص۹۹؛ کشف‌الیقین، ص۲۲۵؛ نهج‌الحق، ص۲۵۹.