در حال بارگیری...
اگر از قرآن استفاده نمی‌کنیم برای آن است که یقین ما ضعیف است؛ ازاین‌رو، اگر خود امام علیه‌السلام را هم ببینیم، تغییر حالی در ما حاصل نمی‌شود، چنانچه عده‌ای در حال حضور به ائمه علیهم‌السلام بد و ناسزا می‌گفتند! چنان‌که شخصی به امام جواد علیه‌السلام گفت: «أَظُنک سُکرانَ!؛ به نظرم که تو مست هستی!». حضرت فرمود: «أَللهُم، إِنْ کنْتَ تَعْلَمُ أَنی أَمْسَیتُ لَک صائِماً، فَأَذِقْهُ طَعْمَ الْحَدِیدِ وَ ذُل الأسْرِ؛ خداوندا، اگر تو می‌دانی که من روزه‌دار هستم، مزه آهن [شمشیر] و خواری اسیری را به این شخص بچشان!» و آن شخص زود هلاک شد.١
امام علیه‌السلام و قرآن با کتابِ رستم و اسفندیار فرق دارند! آیا ما اهل قرآن هستیم یا نه! عمری برای تعجیلش دعا می‌کنیم، نکند از آنها نباشیم!
آیه «وَ لَوْ أَن قُرْانًا سُیرَتْ بِهِ الْجِبَالُ أَوْ قُطِعَتْ بِهِ الأرْضُ أَوْ کلِمَ بِهِ الْمَوْتَی...؛ اگر قرآنی وجود داشت که به‌واسطه آن کوه‌ها سیر شود، یا زمین به آن پیموده و یا شکافته شود، یا با مردگان سخن گفته شود…»٢ چه می‌گوید؟ آیا امور مذکور در آیه شریفه فرض محال و غیر واقع است، یا می‌خواهد بفرماید: اهلش با این قرآن همه این کارها را می‌توانند انجام دهند؟!
از جاحظ که یکی از علمای عامه است، نقل شده که: فلان خطبه امیرالمؤمنین علیه‌السلام را چهل مرتبه مطالعه کردم و در هر بار استفاده جدید کردم. قرآن هم این‌گونه است، که با مطالعه و تأمل و تدبّر در آیات آن انسان برداشت‌ها و استفاده‌هایی می‌کند که قبلاً نکرده بود.
