تا شیطان زنده است، انسان در مخاطره است!

نباید مغرور شویم. تا نزدیکی‌های وفات و تا زمانی که شیطان زنده است، انسان در مخاطره است! به خدا پناه می‌بریم.

«إِلهِی! لاتَکلْنِی إِلی نَفْسِی طَرْفَةَ عَینٍ أَبَداً؛ معبودا! هیچ‌گاه، به اندازه چشم بر هم زدنی، مرا به خود وامگذار».١

اگر انسان طرفةالعینی به خود واگذار شود، از خدا جدا خواهد شد، و شیطان کار خود را کرده و انسان را فریب خواهد داد. نظیر کودکی که از پدر و مادر خود جدا شود. امسال در مشهد یک دقیقه مادر از طفل جدا شده بود، بچه را برداشته بودند و به جای او چیز دیگر گذاشته بودند. اگر انسان طرفةالعینی از مبدأ منقطع شود، شیطان او را به خود جلب می‌کند. به خدا پناه می‌بریم از اینکه فریب بخوریم و ندانیم که آب خورده‌ایم یا زهر؛ زیرا کسی که می‌خواهد انسان را فریب دهد، اول آب می‌دهد، بعد حلوا می‌دهد، بعد چیز دیگر، و خودش هم مقداری می‌خورد و در دهان می‌گذارد به‌طوری که وانمود می‌کند، مابقی مسموم نیست و بدین ترتیب هیچ منشأ شکی باقی نمی‌گذارد.

• ١. اقبال‌الاعمال، ج۱، ص۲۷۵، ۳۰۶، ۳۳۹.