گفته شده است: اصل در معجزات اهلبیت علیهمالسلام بر تکذیب است، هرچند احادیث و نقلیات و گفتارها درباره آنها دون الحقیقة و الواقع است، و مقام آنها بالاتر است از تمام آنچه درباره آنها گفته شده یا میشود؛ زیرا خودشان فرمودهاند: «نَزلُونا عَنِ الربُوبِیةِ وَ قُولُوا فِینا ما شِئْتُمْ، مَهْما بَلَغَ؛ ما را از مقام ربوبیت و پروردگاری پایین بیاورید و دیگر هر چه میخواهید درباره ما بگویید، به هر کجا که برسد».١
در مناقب خوارزمی در شأن حضرت امیرالمؤمنین علیهالسلام در روایتی از رسول اکرم صلیاللهعلیهوآلهوسلم آمده است:
«لَوْلا ما وَقَعَ لِلْمَسِیحِ علیهالسلام، لَقُلْتُ فِیک یا عَلِی کلاماً ما مَرَرْتَ بِأَحَدٍ إِلا وَ سَجَدَ لَک».٢
نیز برای اطلاع از منابع بیشتر از مدارک شیعه، ر.ک: خصال، ص۵۵۷؛ امالی شیخ صدوق رحمهاللّه، ص۱۵۶، ۹.۷؛ روضةالواعظین، ص۱۱۲؛ خاتمةالمستدرک میرزای نوری، ج۴، ص۳۳۰؛ کتاب سلیمبنقیس، ص۴۱۲؛ الغارات، ج۱، ص۶۲ و ۶۴؛ مناقب امیرالمؤمنین علیهالسلام محمّدبنسلیمان کوفی، ج۱، ص۲۴۹، ۴۵۹ و ۴۹۴؛ ج۲، ص۶۱۵؛ المسترشد، ۶۳۴؛ شرح الاخبار قاضی نعمان مغربی، ج۲، ص۴۱۱؛ الارشاد، ج۱، ص۱۱۷ و ۱۶۵؛ اختصاص، ص۱۵۰.