آقای شیخ محمدحسین کاشف‌الغطا رحمه‌الله خیلی بی‌باک بود، روزی به رضاخان پهلوی گفت: سلطنت و قدرت و شوکت تو هرقدر بالا رود، از حکومت و سلطنت سلطان عبدالحمید١ بالاتر نخواهد رفت، که الآن فرزندان او در هندوستان مشغول گدایی هستند....

 آقایی می‌گفت: پدرم١ چند عیال داشت و دارای چند خانه بود، با او کار داشتم. برای ملاقات با او برای اینکه به هر خانه بروم، استخاره کردم بد آمد، همچنین برای رفتن به صحن حضرت امیر علیه‌السلام و مقابل صحن و وادی‌السلام استخاره کردم، همه بد آمد. از سویی ناچار بودم او را ببینم، همان‌جا ایستادم و پس از چند ل...

خدا رحمت کند علمای ما را که احتیاط می‌کردند و زود از مسئله خارج نمی‌شدند. آقا سید ابوالحسن اصفهانی رحمه‌الله در درس خارج فقه، چند روز معطل می‌شد و دنبال شواهد می‌گشت. گاهی یک هفته طول می‌داد، تا به جایی منتهی شود....

شیخ اسماعیل محلاتی راجع به ریاست و مرجعیت می‌فرمود: هرچه فکر کردم، دیدم بار سنگینی است و من نمی‌توانم زیر بار آن بروم. در محضر بهجت، ج۲، ص۴۰۸ ...

سؤال: آیا حضرت عالی آقا میرزا جواد ملکی تبریزی رحمه‌الله را درک کرده‌اید؟...

بسم‌الله‌الرحمن‌الرحیم...

یکی از حاجی‌ها نقل می‌کرد: یکی از تجّار اصفهان برای مسجدالنبی صلی‌الله‌علیه‌وآله‌وسلم فرش تهیه نمود، فَهَد او را خواست، او هم برای فهد مقداری زعفران به عنوان هدیه برد. فهد گفت: از تو متشکرم! هرچه می‌خواهی، از من درخواست کن! آن حاجی گفت: می‌خواهم بقیع را تعمیر کنید. فهد گفت: اگر این مطلب را پسرم به م...

مرحوم آخوند [ملا فتح‌علی سلطان‌آبادی] در سامرا صاحب کرامت بود. بعد از دادن نسخه‌های طبی به افراد بیمار، می‌فرمود: یکی از این اجزا را شرطاً او شطراً کم کنید١ و پول آن را به فقیر صدقه دهید. ان‌شاءالله خوب می‌شوید، یک روزه خوب می‌شوید. علمای بزرگ به ایشان عقیده داشتند و به دستور ایشان عمل می‌کردند و نت...

با اینکه پدر مرحوم شیخ انصاری روزی فقط قیمت یک نان برای او می‌فرستاد، بااین‌حال، ایشان با همان می‌ساختند و با وجود کم‌خوابی و کم‌خوراکی و کم‌آبی، با مزاج قوی کار می‌کردند. زمانی همان قیمت یک نان هم، دو سه روز به ایشان نرسیده بود و ایشان مجبور شده بود از نانوایی قرض کند، و بعد از آن همه بلاها که به س...

مرحوم شهیدی، صاحب حاشیه بر مکاسب، به درس فقه مرحوم سید محمدکاظم یزدی خیلی عقیده داشته، و درس مرحوم آخوند خراسانی را هم درک کرده بود. کفایه را به دست می‌گرفت و نگاه می‌کرد و می‌گفت: «یقولُ عَلَیهِ الرحْمَة...» و سپس عبارات آن را شرح می‌کرد....