حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره:...

یکی از مسائلی که حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره را رنج می‌داد، این بود که بسیاری از کسانی که طالب دیدار یا ظهور آن حضرت هستند، انگیزه‌شان منافع شخصی خودشان است. ایشان می‌گفتند: «حضرت حجت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف می‌فرمایند: این‌هایی که می‌آیند در جمکران توسل می‌کنند، من را برای خودشان می‌خواهند که برو...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: تنها انتظار فرج کافی نیست، تَهَیُّأ (آمادگی)، بلکه طاعت و بندگی نیز لازم است، مخصوصاً با توجه به قضایایی که پیش از ظهور امام زمان عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف واقع می‌شود، به‌حدی که: «مُلِئَتْ ظُلْماً وَ جَوْراً؛ جهان مملو از ظلم و جور می‌گردد». خدا می‌داند که به‌واسطه ضعف ...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: اگر ظهور حضرت حجت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف نزدیک باشد، باید هر کس خود را برای آن روز مهیا سازد؛ از جمله این‎که از گناهان توبه کند. همین توبه باعث می‎شود که این‎همه بلاهایی که بر سر شیعه آمده است، که واقعاً بی سابقه است، و بلاهای دیگری که تا قبل از ظهور آن حضرت پیش می آی...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: بدون عدل، کار مردم درست نمی‌شود، و جامعه و افرادِ اجتماع، جز با آمدن آن حضرت اصلاح نمی‌گردد!...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: هرکدام در فکر حوایج شخصی خود هستیم، و به فکر آن حضرت که نفعش به همه بر می‌گردد و از اهم ضروریات است، نیستیم!...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: [اگر] کسی معرفت پیدا کند، مسئله ظهور امام و غیبت امام را می‌فهمد. [در حقیقت] ما [او را] نمی‌بینیم، او ما را می‌بیند؛ ما کلامش را نمی‌شنویم، او کلام ما را می‌شنود... کتاب حضرت حجت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، ص١١۶   ما معرفتمان ناقص است. عینک ما یک[مقدار] تاری دارد و الّا آ...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: امیدواریم خداوند برای یک مشت شیعه مظلوم، صاحبشان را برساند؛ زیرا در عالم چنین سابقه نداشته و ندارد که رئیس و رهبری از مریدان و لشکرش اینقدر غیبت طولانی داشته باشد....

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: اگر اهل ایمان پناهگاه حقیقی خود (امام زمان عجّل‌اللّه‌تعالی‌فرجه‌الشّریف) را بشناسند و به آن پناه ببرند، آیا امکان دارد که از آن ناحیه مورد عنایت واقع نشوند؟! بشارت از حضرت حجت(عج)، ص١٢٧   ...

از درِ مسجد وارد صحن جمکران شدیم. از بلندگو کسی با امام عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف درد و دل می‌کرد: «مولا جان! کاش می‌دانستیم کجا تشریف دارید...؟» آقا زیر لب زمزمه می‌کرد: «کجا تشریف ندارند؟!» به شیوه باران، ص۴٠   ...