حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
در اوقات گرفتاری و شدت خیلی باید دعای فرج خواند؛ زیرا دعای فرج، دعا برای فرج شخصی است، لذا در هنگام شدت باید به آن ملتزم شد.
در محضر بهجت، ج ۱، ص ۳۴۲
...
سؤال: ببخشید، مدتی است که خانواده و بچهها مرتب مریض میشوند. چهکار کنیم؟
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
زیاد استغفار بگویید. زیاد صدقه بدهید به افراد متعدد، ولو اینکه به هر کدام زیاد نباشد. زیاد استغفار [کردن] و زیاد صدقه [دادن].
[همچنین] به هر کدامشان بگویید، هر روز یک قاشق چایخوری، آب زمزم و تربت...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
با اینکه به ما نه وحی میشود نه الهام، به آن واسطهای که به او وحی و الهام میشود توجه نمیکنیم؛ در حالی که در تمام گرفتاریها _ اعم از معنوی و صوری، دنیوی و اُخروی_ میتوان به آن واسطه فیض (حضرت حجّت عجلاللهتعالیفرجهالشریف ) رجوع کرد.
در محضر بهجت، ج٢، ص٢٧١
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
وقتی بلایی مانند وبا در نجف پیدا میشد، حتی در بازارها هم گاهی مجالس روضهخوانی و توسل برقرار میشد، ولی ما مثل آدمهای مأیوس و ناامید، گویا نمیخواهیم از این درِ رحمت داخل شویم و برای رفع بلا و گرفتاریها به حضرات معصومین علیهمالسلام متوسل شویم!
آیا امروز برای رفع بلاها...
«من، خود و دیگران را به از دست دادن این لحظهها متذکر میشوم و خود و دیگران را به غنیمت شمردن اوقاتی که میتوان قبل از پیشآمد حوادث و رخدادهای روزگار، از عنایات الهی برخوردار گردید، سفارش میکنم».
اقبالالاعمال، ج٢، ص ٥٢٤
...
فقهراً باید بدانیم که خودمان استاد خودمانیم، معلوماتمان را بیاییم نگاه کنیم، مبادا زیر پا مانده باشد.
محال است که عبودیت باشد، ترک معصیت باشد، معذالک انسان بیچاره باشد؛ نداند چه بکند چه نکند، محال است.
«مَا خَلَقْتُ الْجِنَّ وَالْإِنْسَ إِلَّا لِيَعْبُدُونِ؛ جن و انس را نيافريدم مگر براى آنكه مرا ع...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
زمانی مرحوم شیخ ابراهیم حائری در مسجد کوفه معتکف بود، حضرت غائب علیهالسلام را در خواب دید، حضرت به او فرمود: اینها که در اینجا معتکفند، از خوبان و صلحا هستند، ولی هر کدام حاجتی دارد: مال، عیال، خانه، قضای دین، رفع کسالت و مرض و…، ولی هیچکس به فکر من نیست و برای ظهور و ف...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
انسان گاهی چنان به خود ظلم میکند و دست و پای خویش را طوری میبندد که هیچکس حتی خودش نمیتواند گرهگشایی کند. انسان میتواند در تمام شرایط و ابتلائات، راه مستقیم و صراط بندگی و عبودیت را بپیماید و در نتیجه قرب[الهی] حاصل کند.
در محضر بهجت، ج۲، ص۳۴۶
...