سؤال: راه خداشناسی چیست ؟ اگر ممکن است راهنمایی بفرمایید.   حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: راه خداشناسی، خودشناسی است. می‌دانیم خود، خود را نساخته‌ایم (خلق نکرده‌ایم) و دیگری اگر مثل ما است خود را و ما را نساخته و نمی‌تواند بسازد پس قادر مطلق ما را آفریده و او خداست؛ راه قربش شکر منعم به طاعت اوست و مش...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: مرحوم شیخ انصاری با آن همه درس و بحث و تألیف، هر روز زیارت عاشورا، زیارت جامعه و یک جزء قرآن می‌خواند.  گویا علت عقب‌ماندگی ما، ترک مستحبات است....

گفته شده از جمله چیزهایی که خداوند متعال به موسی علیه‌السلام وحی کرد، این بود که گفت: «ای موسی! کسی که پدر و مادرش یا یکی از آن دو در حق او دعا کنند، او را می‌آمرزم». نردبان سعادت، ص ۳٢٨ (تلخیص و تحریر کتاب معراج‌السعادة)   ...

أمیرالمؤمنین علی بن ابیطالب علیه‌السلام:  يا بُنَيَّ احْفَظْ عَنِّي أَرْبَعاً وَ أَرْبَعاً لَا يَضُرُّكَ مَا عَمِلْتَ مَعَهُنَّ؛ فرزند عزيزم، چهار و چهار چيز از من به ياد داشته باش كه با داشتن آنها هيچ عملی ضرری به تو نمی زند؛  إنَّ أَغْنَى الْغِنَى الْعَقْلُ  بی نيازترين بی نيازی ها عقل است، و أَكْ...

شیخ مفید رضوان‌الله‌علیه می‌فرماید: «این روز (روز ولادت فاطمه زهرا علیها‌السلام) روز شریفی است که شادمانی مؤمنان در آن تجدید می‌گردد و روزه آن و نیز انجام کارهای خیر مستحبی و پرداخت صدقه به مؤمنان، در آن مستحب است». انسان باید در این روز، در سپاس‌گزاری از خداوندجل‌جلاله‌ و مقام بلند رسول او صلی‌الله...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: اگر برای فرج دعا می کنید، علامت آن است که هنوز ایمانتان پابرجاست....

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: با اینکه ارتباط و وصل با آن حضرت و فرج شخصی، امر اختیاری ما است _بر خلاف ظهور و فرج عمومی_  بااین‌حال، چرا به این اهمیت نمی‌دهیم که چگونه با آن حضرت ارتباط برقرار کنیم؟! کتاب حضرت حجت عجل‌الله‌تعالی‌فرجه‌الشریف، ص٣١١ مجموعه بیانات آیت‌الله بهجت قدس‌سره پیرامون حضرت ولی‌عص...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: خداوند، بلا را خود می‌فرستد: [إذ جآءَهُم بَأسُنا] به جهت تضرع؛  یعنی تضرع و ابتهال را از عبد می‌خواهد و آن مطلوب است....

ابواسامه گوید: امام صادق علیه‌السلام فرمود: از گناهانی که کوچک ‌شمرده می‌شوند، بپرهیزید که آنها آمرزیده نمی‌شوند. عرض کردم: گناهانی که کوچک شمرده می‌شوند کدام‌اند؟ حضرت فرمود: گناهی که شخص آن را انجام می‌دهد و سپس می‌گوید: خوشا به‌حال من اگر غیر از این گناه نداشته باشم. وسائل‌الشیعه، ج۱۵، ص۳۱۰   ...

و نَعُوذُ بِكَ أَنْ نَنْطَوِيَ عَلَى غِشِّ أَحَدٍ،  و به تو پناه می‌آوریم از این که راه خیانت به کسی را بپیماییم، و أَنْ نُعْجِبَ بِأَعْمَالِنَا،  و نسبت به کردارمان خودپسندی کنیم، و نَمُدَّ فِي آمَالِنَا… و آرزوهای خود را دور و دراز سازیم....