حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: برخی گمان می‌کنند اگر دست‌ِباز باشند و انفاق نمایند، دیگر  برای آنان مال و ثروتی جمع نمی‌شود وباقی نمی‌ماند!! اگر با سـخــاوت، مال جمع نمی‌شود، پس چطور حضرت ابراهیم علیه‌السلام با آن همه بخشـش که بدون میهمان غذا نمی‌خورد، آن همه اموال و دارایی داشت؟! در محضر بهجت، ج١، ص٣١...

حسد این است که کسی نتواند دیگری را صاحب نعمتی ببیند و آرزو کند که آن نعمت از او گرفته شود، خواه خود او آن نعمت را داشته باشد یا نداشته باشد و خواه بخواهد از صاحب نعمت که گرفته شد، به خود او برسد یا چنین خواستی نداشته باشد. و خواه آنچه را نعمت می پندارد، واقعا نعمت باشد؛ مانند: علم و آبرو یا چنین نبا...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: خدا کند شغل نافع به حال خود را تشخیص دهیم و تثیبت در آن پیدا کنیم و در آن ثابت قدم باشیم، و هر روز فکر تازه‌ای در سر نداشته باشیم و هر لحظه به رنگی نباشیم! در محضر بهجت، ج۲، ص۳۹۵   ...

امام صادق علیه‌السلام می‌فرماید: رسول خدا صلی‌الله‌علیه‌وآله فرموده‌اند: سه چیز است که هرکه دارا باشد، منافق است اگرچه نماز بخواند و روزه بگیرد و گمان کند که مسلمان است: کسی که اگر امین دانسته شود، خیانت کند، اگر حرف زند دروغ گوید، و اگر وعده کند خلاف نماید.   وسائل‌الشیعه، ج۱۵، ص۳۴۰   ...

از زشت‌ترین اقسام قطع رحم آن است که شخص به واسطه داشتن مال و ثروت و اعتبار دنیوی، اعتنایی به رحم فقیر یا بی‌اعتبار خود نکند... و بر او تکبر کند.   نردبان سعادت، ص ۳۳۱ (تلخیص و تحریر کتاب معراج‌السعادة) ...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره : شکر، معنای وسیعی دارد و منظور از آن طاعت خداست؛ فقط «اَلْحَمْدُلله» زبانی نیست؛ هرچند آن هم یکی از مراتب شکر است... سپاسگزاری از نعمت به‌معنای طاعت خداست که موجب افزایش نعمت می‌شود. کفران نعمت هم به‌معنای عصیان الهی و موجب عذاب از ناحیه اوست. در محضر بهجت، ج۱، ص ۳۵۸ ...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: «إِنْ تُقْرِضُوا اللَّهَ قَرْضاً حَسَناً؛ اگر به خدا قرض الحسنه دهيد»[١] [یعنی] همین دادن [اموال] به خدا، به منزله قرض‌الحسنه است. یک وقتی از او می‌گیرد، [آن هم به صورت] «اضعافا مضاعفه؛ چندین برابر». بفهمد که این، [قرض] دادن است، نه ضد دادن (از دست دادن). [خداوند در حدیث ...

امام صادق علیه‌السلام به نقل از پیامبر صلی‌الله‌علیه‌وآله فرمود: از نشانه‌های شقاوت و عاقبت به شری، خشک‌شدن آب چشم و قساوت قلب و حرص شدید در طلب دنیا و اصرار بر گناه است.   وسائل‌الشیعه، ج۱۵، ص۳۳۷ ...

حضرت آیت‌الله بهجت قدس‌سره: «إِلهِی! لاتَکلْنِی إِلی نَفْسِی طَرْفَةَ عَینٍ أَبَداً؛ معبودا! هیچ‌گاه، به اندازه‌ی چشم بر هم زدنی، مرا به خود وامگذار»[١]. اگر انسان طرفةالعینی به خود واگذار شود، از خدا جدا خواهد شد، و شیطان کار خود را کرده و انسان را فریب خواهد داد.   ١. فرازی از دعای مخصوص روز هفدهم...

«من، خود و دیگران را به از دست دادن این لحظه‌ها متذکر می‌شوم و خود و دیگران را به غنیمت شمردن اوقاتی که می‌توان قبل از پیش‌آمد حوادث و رخدادهای روزگار، از عنایات الهی برخوردار گردید، سفارش می‌کنم».   اقبال‌الاعمال، ج٢، ص ٥٢٤ ...