حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
هرکدام در فکر حوایج شخصی خود هستیم، و به فکر آن حضرت (امام زمان علیهالسلام) که نفعش به همه برمیگردد و از اهمّ ضروریات است نیستیم!
در محضر بهجت، ج٢، ص٢٧
...
اینبار هم [حضرت آیتالله بهجت] مثل خیلی وقتهای دیگر پول(نذری) دادند و فرمودند: روضه حضرت زینب سلاماللهعلیها بخوان.
دل به دریا زدم و پرسیدم: شما هربار میگویید روضۀ حضرت زینب سلاماللهعلیها بخوان، چی هست در این روضه؟
فرمودند: به برکت این توسل، خیلیها حوائجشان را گرفتهاند...
ردپای سپید، ص۴٧
...
امام علی علیهالسلام فرمود:
ترک خطا و گناه آسانتر از توبه است؛ ای بسا یک ساعت شهوترانی باعث اندوه فراوان و طولانی شود، و مرگ رسواگر دنیا است و [یاد آن] برای صاحب خرد شادی و سروری را باقی نمیگذارد.
وسائلالشیعه، ج۱۵، ص۳۰۹
...
سؤال: آيا در رکوع، هر ذکرى که بگويد کافى است؟ يا اين که حتما بايد ذکر خاصّى بگويد؟
حضرت آیتالله بهجت قدسسره: کافى بودن هر ذکرى که خواست بگويد در رکوع خالى از وجه نيست. ولى احتياط مستحب آن است که سه مرتبه «سبحان اللّه» يا يک مرتبه «سبحان ربى العظيم و بحمده» بگويد.
...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
خلیل(خلیلبناحمد فراهیدی) میگوید: دوستان حضرت علی علیهالسلام فضائلش را از [روی] ترس مخفی کردند، و دشمنانش هم فضائلش را از حسد و عناد پنهان کردند؛
معذلک (بااینوجود) فضائل حضرت، مشرق و مغرب [عالَم] را پر کرده است.
گوهرهای حکیمانه، ص١۶٢
...
توی مسجد کیپتاکیپ جمعیت بود.
بعد از روضه، بلند شد و برای مردم دست تکان داد؛
اینبار اما نه به کوتاهی همیشه.
بند پردهای که قسمت زنانۀ مسجد را جدا میکرد، پاره شد و افتاد.
حالا زن و مرد با شوق نگاهش میکردند؛ و او انگار ازشان دلجویی میکرد.
توی دلم گفتم: «چرا مثل همیشه زود نمیرود؟ چرا دل نمیکَند؟»...
حضرت آیتالله بهجت قدسسره:
وای بر ما اگر معلوم شود که در فلان مقدمهی کار با دشمنان شریک بودهایم و باعث شدهایم دشمن بر ملت مسلمان مسلط شود! پناه بر خدای کریم! یا ستار!
در محضر بهجت، ج٣، ص٢٢١
...
سؤال: آیا برای خواندن نماز شب، روش آسانتری وجود دارد؟
حضرت آیتالله بهجت قدسسره :
به اینکه اقتصار بر واجبات آن کند؛ مانند آنکه در قرائت اکتفا کند به حمد و در رکوع و سجود به مطلق ذکر.
...
حضرت آیت الله بهجت قدس سره:
هر جای دنیا اگر شخصی بود که مانند حضرت امام جواد علیهالسلام هزاران مسأله علمی را در یک مجلس حل میکرد و جواب صحیح میداد، به او جایزه میدادند، نه اینکه به او حسد بورزند و با او دشمنی کنند.
در محضر بهجت، ج٢، ص٣٣
...