ج. بر فرض امکان زندگى در آن جا، بنابر قاعده، تکليف به نماز شبانه روزى و روزه ندارند. لذا چون تفويت مصالح لزوميه مى‌شود، در حال اختيار نمى‌توان در آن جا اقامت کرد. ولى اگر ناچار به اقامه باشد، بنابر احتياط يا بايد بر طبق نزديک‌ترين مکان به آن جا که شب و روز عادى دارند، عمل کند يا اوقات نماز و ماه‌ها را با وسايلى مثل ساعت حساب کند، ولى اين دومى عسر و حرج دارد.