ج. اشکال دارد.

ج. حکمش به عنوان اوّلى عدم ضرر رساندن به خود يا ديگرى است، به حدّى که حرام باشد؛ پس اگر مضرّ نباشد و مفسده‌اى هم بر آن مترتب نباشد فى نفسه اشکال ندارد.

ج. جايز نيست. (به توضيح مذکور در مسأله‌ى ٢٠ از ملحقات رساله مراجعه شود.)

ج. در حدّ مشروع و عدم احتمال وجود بيگانه، اشکال ندارد.

ج. اگر مشتمل بر حرام و منشأ انتزاع حرام نباشد، مانعى ندارد.

ج. اضافه را در همان روز و همان مجلس و حوالى و همسايگان آن‌جا مصرف کنند.

ج. اگر در مقابل نامحرم نباشد و مستلزم حرامى نباشد، جايز است.

ج. تا حدّى که موجب هتک نباشد، مانعى ندارد.

ج. اگر موجب اذيت ديگران نباشد، جايز است.

ج. در صورتى که مناسب عزادارى باشد و مرض‌آور نباشد، اشکال ندارد.