ج. اگر مطرب باشند، شنيدن موسيقى آن حرام است و در اين صورت ديدن فيلم، بدون آهنگ از اين جهت اشکالى ندارد.

ج. خريد و فروش آلات لهو، مثل تار و حتى سازهاى کوچک حرام است؛ مگر اين که منفعت مشروع و حلالى از آن برده شود و معامله براى آن منفعت حلال واقع شود که بنابر اظهر در اين صورت معامله صحيح است.

ج. مطرب بودن قيدى است که در غنا مطرح است نه در موسيقى و اصل اطراب شأنى، معيار حرمت است و نيز هر تحريک و تهييجى که سبب فرح يا حزن شود اما در موسيقى تلهّى (نواختن موسيقى لهوى) با آلات معدّه‌ى (دستگاه‌ها و ابزار ويژه‌ى موسيقى) مطلقا جايز نيست، بلکه استعمال آن‌ها در غير لهو هم بنابر احتياط واجب جايز نيست.

ج. چون ميزان در مطرب بودن اطراب شأنى است نه فعلى؛ بنابراين در فرض سؤال نيز شنيدن آن‌ها حرام است.

ج. خلاف احتياط است.

ج۱. آن‌چه مطرب است، از حيث غناى حرام است و از حيث لهو با آلات موسيقى، پس مطلقا حرام است و اگر استعمال آن‌ها در غير لهو باشد، بنابر احتياط جايز نيست.

ج۲. رقص خلاف احتياط است، آواز هم به غنا و غير غنا منقسم مى‌شود که در صورت غنايى بودن حرام مى‌باشد.

ج. نى از آلات مخصوص موسيقى است و اشکال دارد.

ج. هر عمل حرامى داراى مفسده است، چه فرد آن را درک نمايد و چه متوجه آن نشود؛ بنابراين در هر صورت از چنين اعمال حرامى بايد پرهيز نمود.

ج. ملاک حرمت اطراب شأنى است که معمولاً در زدن با آلات و ابزارهاى آن مطرب شأنى مى‌شود و علامت آن غلبه‌ى مقرونيّت آن‌ها با محرّمات ديگر است.

ج. اگر با آلات و ابزار لهو باشد، صورت حلال ندارد.