ج. در خيار فسخ تأمل است و اگر پس از فهميدن زوج به آن راضى شد، ديگر حقّ ردّ ندارد.

ج. اگر بعد از عقد بفهمد که شوهر او ديوانه است، مى‌تواند عقد را به هم بزند.

ج. اگر مرد کافر است، بايد از او جدا شود و فرزندان ملحق به زن هستند ـ چون نمى‌دانسته ـ و استحقاق مهر هم دارد.

ج. اگر تأخير فسخ به جهت جهل به خيار يا جهل به فوريّت آن بوده، زن خيار فسخ دارد.

ج. زن به حاکم شرع رجوع مى‌کند و حاکم تا يک سال مهلت مى‌دهد و اگر در اين يک سال قدرت بر نزديکى با آن زن يا زن ديگر را نداشت، زن بفوريّت عرفيه حقّ فسخ دارد.

ج. بر عهده‌ى زن است.

ج. مثل جواب سؤال قبل است.

ج. خير، نمى‌تواند.

ج. اگر عدم صرع در عقد شرط شده بوده يا عقد مبنى بر آن بوده، با عدم گفتن آن قبل از عقد، باعث خيار مى‌شود و در در صورت فسخ قبل از دخول، استحقاق مهر ندارد و بعد از دخول اگر زن سبب تدليس نبوده، تمام مهر را از مدلّس مى‌گيرد.

ج. ملاک وجود داشتن آن‌ها است، نه عسر و حرج ناشى از وجود آن عيوب.