۶١٣٩. در ذهن بسيارى از جوان‌ها، شبهاتى اعتقادى راجع به توحيد، معاد و نبوت و امامت وجود دارد که اين شبهات در رفتار و گفتار آنان تأثير گذاشته و گاه الفاظى که بوى شرک و کفر و بى‌دينى مى‌دهد، از آنان صادر مى‌شود و يا حتى نماز و روزه را ترک مى‌کنند، در صورتى که اگر مشکل اعتقادى يا عاطفى آنان حل شده و شبهات آن‌ها از طريق درست پاسخ گفته شود، افراد معتقدى مى‌شوند، آيا مى‌توان چنين افرادى را کافر و مرتد دانست؟ و اگر اين حالت در آنان ادامه پيدا کند چه طور؟
ج. تا به حدّ انکار جزمى يا غير جزمى نرسد، حکم مرتد را ندارند.
